گزارش گونه (hem.: triozidae) egeirotrioza intermedia baeva از ایران

طی بررسی هایی که در سال های90- 1387 بر روی بندپایان زیان آور پده در استان های تهران، خوزستان، اصفهان و خراسان رضوی صورت گرفت، برگ های حاوی گال های پسیل، از ایستگاه های انتخاب شده در رویشگاه های طبیعی گونه پده (populus euphratica olive) جمع آوری و در شرایط آزمایشگاه (درجه حرارت 26-24 و رطوبت 60-50 درصد)، داخل ظروف پرورش نگهداری شدند. حشرات کامل خارج شده، دو گونه egeirotrioza ceardi (bergevin) وegeirotrioza intermedia baeva,1963 از خانواده triozidae شناسایی شدند. ، پسیلe. intermedia برای اولین بار از ایران گزارش می گردد. بر اساس مطالعات gegechkori  و  loginovaدر سال 1990، گونه e. intermedia در کشورهای تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان و اسرائیل انتشار داشته و میزبان های آن، گونه های صنوبر schrenk populus diversifolia و schrenk p. pruinosa معرفی شدند. مطالعات malenovsky و همکاران در سال 2012، در مورد پسیل های کشور افغانستان نشان داد که گونه e. intermedia در این کشور نیز روی گونه های صنوبر  populus diversifolia و p. pruinosa فعالیت دارد. burckhardt و lauterer در سال 1993، پسیل های ایران را بطور کامل و جامع مطالعه نمودند. نام بردگان چهار گونه پسیل camarotoscena fulgidipennis loginova،camarotoscena unicolor loginova ، camarotoscena hoberlandti vondracek و egeirotrioza ceardi (bergevin) را روی صنوبرها در ایران گزارش نمودند. خسارت اولیه در گونه e. intermedia، توسط پوره های جوان با تغذیه از شیره‎ی برگ های پده و به صورت گال های کوچک، دایره ای شکل و کمی برجسته در سطح فوقانی و یا سطح تحتانی برگ های پده ایجاد می گردد. با ادامه تغذیه پوره های سنین مختلف، داخل گال ها (یک پوره در هر گال)، علائم نهایی خسارت به صورت گال های کروی به قطر تقریبی 5 میلیمتر در سطوح برگها ظاهر می گردد. پراکنش گونه e. intermedia و تاریخ های جمع آوری آن در مناطق مورد بررسی به قرار زیر می باشد: - استان تهران: منطقه خجیر (8/8/87)- استان البرز: مرکز تحقیقات البرز کرج (30/7/87)- استان خوزستان: شوشتر (شهر گتوند و روستای کوشکک)، هفت تپه - دزفول (منطقه چغازنبیل)، رامهرمز (روستای زبیدی موسی) و سوسنگرد (روستای سابله). (20/9/89)- استان خراسان رضوی: سرخس و حومه ( ایستگاه تحقیقات قره گل و مسیر جاده سرخس به جهانبانی) (27/8/89)- استان اصفهان: اصفهان (حاشیه زاینده‏رود و مرکز شهر اصفهان)، کاشان (ایستگاه تحقیقات مناطق خشک و بیابانی) و آران و بیدگل (منطقه کویری سمبک) (5/7/89)